ඕ.අයි.සී බුවාගේ ගෑස්,,,,,

මේක ටිකක් විතර පරණ සිද්දියක්, පරණ කීවට මහා පරණකුත් නෑ. ජාතක කතාවල වගේ වර්ථමාන එපිසොඩ් එකකුත් තියනව. මුලින්ම අතීත කතාව කියන්නම්.

අවිස්සාවේල්ල ටවුම හරියෙම හිටපු කොල්ලෙක් ගැන. මෑන්ස් ඇවිත් ගමේ කව්රුත් වගේ දන්න කියන පොරක්. අඩුම තරමේ නම ගම දන්නේ නැතත් මුහුණුවර හරි දන්නව. පොර කාලෙකට ඉස්සර නම් පොඩ්ඩක්වත් බැගී දාන්නේ නැතුව අළුත් ටී-ශර්ට් ගහගෙන කෙල්ලො පස්සේ ගියපු හැටිත් මට නම් මතකයි. ඒත් කාටවත් වාතයක් වෙච්ච ඩයල් එකක් නෙමේ. ඒ දවස්වල කෙල්ලො පස්සේ ගියාට මොකද පස්සෙ ජෙන්ටල් මෑන්ස් උනා. ගෙදරින් පිට නැවතිලා ජොබක් කරගෙන ටික කලක් යනකොට ඕනිම කොල්ලෙක් පොඩ්ඩක් වෙනස් වෙන එක හැටියක්.

ඉතින් මේ අපේ කතා නායකයා ගමේ ඇවිත් කරගත්ත කචල් සිද්දියක් කියන්න යන්නේ.
මේක උනේ පොර නිවාඩුවට ගමේ ඇවිත් ඉන්නකොට. අවිස්සාවේල්ල ටවුන් එකේ පොරගෙ යාළුවො කට්ටියකුත් ඉන්න හන්ද මෑන්ස් ගිහින් ටවුමට. පරණ ආගිය තොරතුරු කතා කරල ගෙදරට බඩු ටිකකුත් අරන් යන්න හදනකොට යාළුවෙක්...
"මචන්, හිටහන් පොඩ්ඩක්. උබ ගෙදරනේද යන්නේ. මාත් එනව,,, යමන් මගේ බයික් එකේ"
ඔන්න දැන් ඩබලම බයික් එකේ යනව. ඒත් එතන පොඩි පරහක් තිබ්බ. මොකෝ මුන් දෙන්නගෙන් බයික් එක එලවපු යාළුවට විතරයි හෙල්මට් එකක් තිබ්බෙ. අනික පරහ උනේ ගෙදරට යන පාරේම තමයි පොලිසිය තියෙන්නෙත්. (අවිස්සාවේල්ල ටවුමේ ඉදන් රත්නපුර පැත්තට තමයි දෙන්න ඩබල් දාල ගියේ)
දන්නවනේ අපේ පොලිසිය. රාලහාමිලට දිවැස් තියනවලුනේ.
කරුමේ කියන්නෙ මේ වෙලාවේම ඕ.අයි.සී බුවාත් පොලිස් බයිසිකලයක නැගල ටවුම පැත්තට ආව. මේ ඕ.අයි.සී රා-හාමි ටිකක් දරුණු පොරක්. පොරව මෙල්ල කරන භාණ්ඩේ මොණර කොළ විතරයි. එතුමාට පිං සිද්ද වෙන්න ඔය ටිකේ කසිප්පු කාරයොයි, කුඩු විකුණපු එවුනුයි රජා කරගෙන හිටියෙ. ඔයිට අමතරව මෙයා රා-හාමිලා කරන ඉතුරු බලු වැඩ ටිකත් ජයටම කරගෙන ගියා.

"කවුද යකෝ මගෙ වැයික්කියේ හෙල්මට් නොදාන xxx.. නවත්තපන්" 

හෙල්මට් නොදා යන එක වරදක්නෙ.වැරැද්ද වැරැද්දමයි,,, යාළුවො දෙන්න බයික් එක නැවැත්තුව.

"මචන්, දඩ කොළයක් දුන්නොත් අරගෙන එන්නම්. උබ පොඩ්ඩක් ඔහොම ඉදින්කෝ" යාළුවාත් ඕ.අයි.සී ගෙ හැටි දන්න හින්ද අපේ කතා නායකයව එහෙමම තියල තනියම ඕ.අයි.සී ලගට ගිහින්.

ඕ.අයි.සී:- මොකද හුxx, තෝ විතරක් ආවේ. තොපි දෙන්නටම මම කතා කලේ.
යාළුවා:- අනේ සොරි සර්, මම ගිහින් එක්කගෙන එන්නම් පොඩ්ඩක් ඉන්න
ඕ.අයි.සී:- නෑ තොපේ ගජයට එන්න බැරි හින්දනෙ ආවේ නැත්තේ... මම ගිහින්  බලන්නම් උගේ අන්ඩක් අඩුද කියල.

ඔන්න ඔහොම කියල අර අපේ බයිසිකලේ හිටපු හෙල්මට් නැති කොළුවා ලගට ගිහින්,,,

"මොකද යකෝ කතා කලාම පොන්xxක් වගේ ඉන්නේ" කියල හොදට අත දිග ඇරලා කන පැලෙන්න තරමේ එකක් දුන්න.

මම දන්නා විදියට වැරදි ඇල්ලුවට හැම වැරැද්දටම දඩුවම් දෙන්න පොලිසියට අයිතියක් නෑ. හෙල්මට් නැතුව ගියා කියල කනට ගහන්නත් බෑ. ඒ තියා මිනිස්සුන්ට කුණු හරපෙන් බනින්න අයිතියකුත්නෑ. ගුටිකාල ජන සංසදයට කියල මහ ලොකු තේරුමකුත් නෑ.
කොහොම උනත් සිද්ද උනේ ඕ.අයි.සී නොහිතපු දෙයක්.
අපේ මෑන්ට තද උනා. "යකෝ මේක යකාගේ පොලිසියක්නේ". ඕ.අයි.සී ට වැදුනේ පයින්. නිකන් නෙමේ කාණුවට විසික් වෙන්නම ගැහුවා. පොලිසිය ඉස්සරහම වගේ ඕ.අයි.සී ට ලෙලි යනකම් වැදුනා.
ඔන්න ඔහොමයි අපේ යාළුවා මුලින්ම අවිස්සාවේල්ලේ වීරයෙක් උනේ. ඕ.අයි.සී පස්සෙ වලි දාන්න හැදුවත් හරි ගියේ නෑ. අන්තිමට දෙවියනේ කියල ඕ.අයි.සී ම ට්‍රාන්සර් එකක් හදා ගත්තලු.

අවිස්සාවේල්ලෙ අපේ කාලේ වීරයාගේ (රාජසිංහ රජතුමා ඒ කාලේ) ගමේ කතාව තමා ඕක. කොහොම උනත් අවාසනාවට අපේ ගමේ තරුණ වීරයා නම් දැනට ජීවතුන් අතර නෑ. නමුත් කව්රු හරි කොළඹ පැත්තේ ඉදන් අවිස්සාවේල්ල ටවුමට එනවා නම් ඔහුව තවමත් දකින්න පුළුවන්..

ඔව්,, ඔහු නමින් ලලිත් ජයසිංහ. තවත් පූර්ණව කිවහොත් දිගු දුර මෙහෙයුම් බළකාය වෙනුවෙන් ජීවිතය කැප කල උසස්ම නිලධාරියා වන ලුතිනන් කර්නල් ලලිත් ජයසිංහ (පරම වීර විභූෂණ).

නිවටුන් කැනහිලුන් ගුණ මකුවන් සහ බල ලෝභීන් රජයන ලොව,,,,,,,, ඔබ ලක් දෙරණේ නියම රණ-විරුවෙක්ය... හිත හොඳ කොල්ලෙක්ය....

ගේ දොර හරි උගස්‌ කරන්,,,,

පිටරට ගිහින් ඉන්න යාළුවො සෙට් එකක් මේ දවස වල ලංකාවට ඇවිත්. හවසට හවසට කට්ටිය මුහුදු වෙරල පැත්තේ හෙම කැරකෙනවලු. මුන් කට්ටිය එක රටකින් නෙමේ. එකෙක් ඇමරිකාවෙන් තවත් එකෙක් ඔස්ට්‍රේලියාවෙන්,,, කොරියා, එංගලන්තෙ, නවසිලන්තේ, දකුණු අප්‍රිකාවේ ඔන්න ඔහොම ලෝකේ වටේ ඉන්න සෙට් එකක්. අනික සමහර ඩයල් උපත්තියෙන්ම ධනපති පන්තියේ. සමහරු අන්තිම දුප්පත්. ගේ දොර උකස් තියන් රට ගිය කට්ටිය. 

කට්ටිය හිමීට කතාව දාගෙන ඉන්නකොට ඒක ඒක රටවල පුරුදු, සැප පහසුකම්, දුක කරදර ඔක්කොම එලියට එනව. එකට ඉස්කෝලේ ගිය සුන්දර අතීතයත්, කරපු කොලු වැඩත් මතක වෙනව. 

ඔන්න ඔය කොළු වැඩ ගැන කියන කොට බිග් මැච් අමතක කරන්න අමාරුයි. කොල්ලෙකුට පාරේ නට නටා යන්නත්, හැට් කලෙක්ෂන් දාන්න චාන්ස් එන්නෙත්, මියුසියස් එකට පැනල හරි හූ තියන්න ගටක්‌ ආවෙත් මේ කාලේ. ඔය දවස්වල ලැබෙන පොඩි අවසරයකින් මීවිත තොලගාන්නේ බේබද්දෙක් වෙන්න හිතාගෙන නම් නෙවෙයි. නමුත් එහෙම බීල බේබද්දෝ වෙච්ච එවුන් ඕනි තරම් ඇති. 

හැබැයි ඒ දවස වලත් බොන එකට විරුද්ධ කොල්ලෝ හිටිය. ඔන්න ඔහොම එකෙකුත් මේ දවස්වල ලංකාවට ඇවිත් ඉන්නව. පොර ඒ දවස්වල බොනවා කියන්නේ ආනන්තරීය පාප කර්මයකටත් වඩා ලොකු එකක් කියල ඇදපු එකෙක්. හැබැයි දැන් ,,,,,, දැන් එකේ අනික පැත්ත. සෙට් එකේ වැඩිපුරම බොන්නේ පොර.

හැමෝටම වැඩේ මීටර් වෙච්ච්ච හන්ද ඒ මාතෘකාව ඇදිල ආව.

"නෑ බන්, සුද්දොත් එක්ක සෙට් වෙන්න නම් පොඩි ඩ්‍රින්ක් එකක් ගන්න ඕනි. එතකොට තමා පොරවල් ෆිට් වෙන්නෙ. මුලින් තේ හැන්දයි ගත්තෙ, දැන් නම් බෝතලයත් මදී"

ඔන්න පොර සුරාමේරය කැඩුවට මුසාවාදේ කැඩුවේ නෑ. ඔය වෙලාවට තමා අර ගිරවු දෙන්නගෙ කතාව මතක වෙන්නෙ. හොද පැත්තට වැටුණු එකා හොදටත්. හොරුන්ගේ පැත්තට වැටුණු එකා හොරෙක් විදියටත් හැදෙනව. බල්ලෝ මරලත් සල්ලි හොයනව.

කොහොමහරි කට්ටිය සතුටින් ජිවත් වෙනව වගේ. පිටරට ජිවිතේ ගැන මට නම් අත්දැකීම් නෑ. ඒත් ගොඩක් දෙනෙක් මට කීවේ මෙන්න මෙහෙම. 

මේවා ඇත්තද බොරුද නම් දන්නේ නෑ.

තව පොඩ්ඩයි, තව පොඩ්ඩයි

පහුගිය ටිකේ, ඒ කිව්වෙ වෙසක් එකට ඉස්සෙල්ල ටිකේ හැම තැනම අවරුදු උත්සව තිබ්බ මතකනෙ. සයිබර් අවකාශේ එකකුත් තිබ්බට එන්නේ කොහොමද. ගෙවල්ගාව එකත් ගානට වැටිලා තිබ්බේ එදාට. තව ඉතින් පොඩි සංවිධාන පට්ටමකුත් තිබ්බ. නොගිහින් කොහොමටත් බෑ.

ඔන්න එහෙනම් කතාවට බැස්ස.
එදා අපේ  ගම් පළාත් පැත්තේ අව්රුදු උත්සව බර ගානක් තිබ්බ. අවිස්සාවේල්ලෙ ඉදන් රත්නපුර පැත්තට පිලිවෙලින් කියනවා නම් 1) අවිස්සාවේල්ල පොලිසියේ අව්රුදු උත්සවයයි, 2) මාදොල තව එකකුයි. 3) දෙහිගහපිටිය සමන් විද්‍යාලේ තවත් එකකුයි.
ඔය තුනෙන් මාදොල එකයි, දෙහිගහපිටිය  එකයි වැඩි දුරක් නෑ. ඔය උත්සව දෙකම පටන් ගන්න කලින් හාමුදුරුවො ඇවිත් පන්සිල් දුන්න. ලස්සන කියන්නෙ දෙහිගහපිටිය එකේ "දුතියම්පි බුද්ධං සරනං" කියනකොට මාදොල එකේ "බුද්ධං සරනං" කියනවා ඇහෙනව. වැඩිම උනොත් මීටර හාර පන්සීයක් ඇති. බයිසිකලයක් තිබ්බ නම් හැම එකටම යන්න තිබ්බ.

ඔන්න දැන් උත්සව පටන්ගෙන ඔක්කොගෙම වැඩ කෙරීගෙන යනව. කොට්ට පොර , අලියට ඇහැ, බනිස් කෑම, කඹ ඇදීම, ගෝනි රේස්, කනා මුට්ටි....ඔය අතරේ තවත් වැදගත් තරගයක් තිබ්බ. ඒ තමා අමාරුම එක. "මැරතන් තරගය".
මැරත්න එකක් කරන එක ලේසිම නෑ. දුවන කට්ටිය හරි පාරේ යනවද කියල බලන්න කට්ටියක් යොදවන්න ඕනි. මොකද ගමේ ගොඩේ ඕනි තරම් ෂෝට් කට් තියනව. සමහරු බයිසිකල්වල ත්‍රීවිලර් වලත් යනව. ඔව්ව අල්ලනත් චෙකර්ස්ල දාන්න වෙනව. පළවෙනිය එන්න ලං වෙනකොට පණිවිඩය ලැබෙන්නත් ඕනි. පළවෙනියට නුලක් ඇදල ඒක කඩාගෙන යන්න දෙන හන්ද. දැන් නම් මොබයිල් ෆෝන් වලට පිං සිද්දවෙන්න  ඒ වැඩේ ලේසියි.
මටත් ඔය තරගේ සංවිධායක පට්ටම ලැබුන. මොන පට්ටම් තිබ්බත් උපන් කම්මැලිකම යවන්න බැරි හන්ද, වැඩ ටික කට්ටියට බෙදල දීල කූල් එකේ මම හිටිය. කොහොමටත් නැගෙන පරම්පරාවට වැඩ පුරුදු කරන්න ඕනි.  කට්ටිය ගජ රාමෙට වැඩ.
අපේ මැරතන් එකත් පටන් ගත්ත. නරකම නෑ, විසි පහක් හිටිය කාන්ඩේ. දෙතුන් දෙනෙක් බයිසිකල් වලින් ගිහින් සපෝට් කරන්නත් ඉදිරිපත් උනා.  ඔන්න දැන් ඉතින් වැඩ ටික යනව.
දුවන කට්ටියට දුවන්න කියල අනිත් තරග ටික දිගටම කෙරීගෙන ගියා. බිත්තර අල්ලන වැඩේට බිත්තර ටික හදල දුන්නෙත් මම. බිත්තර හැදුවා කීවේ බිත්තර දැම්මා කියන එක නෙමේ. අල්ලන්න ගන්න බිත්තර සතියක් මඩේ ගහල තියන්න ඕනි. එතකොට තමා ගානට පදම් වෙලා එන්නෙ. පිපිරුණාම සුවද ගහන්න හදල තියන්න එපැයි.
තප්පරෙන් තප්පරේ ගිහින් පැයක් හමාරක් නොදැනිම ගෙවිල ගියා. ඔන්න අපේ එක්කෙනෙක් ඇවිත් මට කියනව මැරතන් එකේ කට්ටිය ලග ලගම එනව කියල. එතකොට කරන්න ඕනි වැඩ ඔක්කොම සුදානම් කරලා තිබුනෙ. මම ඉතින් ඈතට වෙලා තවත් යාලුවෙක් එක්ක පොඩි කතාවක් දාගෙන බලන් හිටිය.
නිවේදක මල්ලිගෙත් වෙඩි වගේ හඬ. " අංක අට ක්‍රීඩක ඉසංක මල්ලවාරච්චි, මැරතන් තරගයේ පෙරමුණින් පැමිනෙන බවයි දැන් වාර්තා වෙන්නේ. තව ස්වල්ප මොහොතකින් තරගකරුවන් පැමිණෙනවා ඇත."
හනි හනිකට කට්ටිය නූලක් ඇද්ද. පාර දෙපැත්තේ කට්ටිය අප්පුඩි ගහන්න බලන ඉන්නව. ඔය අතරේ  අන්තිම මොහොතේ හරි  වතුර ගහන්න නංගිල ටිකක් ලෑස්ති වෙනවත් පේනව. මා ගාව තිබ්බ ග්ලූකෝස් පැකට් ටිකත් එතනට යැව්ව එන එන කට්ටියට දෙන්න කියල.
ඔන්න දැන් පළවෙනිය ප්‍රධාන පාර දිගේ එනව. නිවේදක මල්ලිත් උපරිමයි. කට්ටියගේ චියර්ස් එකත් උපරිමේනුත් උපරිමයි. ඒ විතරද දුවන එකත් එනව නිකන් මීටර් සීය අදිනව වගේ.  ප්‍රධාන පාරෙන් හැරෙන්න ඕනි තැනට ලං උනා. පොරක් වතුර එකකුත් ඔලුවටම වක් කළා. නූල ඇදගෙන ඉන්න කට්ටියත් ප්‍රථමාධාරය දෙන කට්ටියත් ෆුල් සූදානම්.
ඒත් දුවගෙන ආපු පළවෙනියා මහ පාරෙන් උත්සව භුමියට හැරුනේ නෑ. පොර දිගටම රත්නපුර පැත්තට වෙඩි වගේ දුවනව.
නූල අල්ලපු කට්ටියට පොළව පලන් යන්න වගේ. එනවුන්සර් මල්ලිගෙ කටත් බ්ලොක් වෙලා. මෙන්න එහෙං මෙහෙන් එනව... " හූ... හූ හූ..හූ....හූහූහූහූහූහූහූහූහූ". හූව දිගටම නැගල ගියා.
මොනව කරන්නද රෙදි ඇදගෙන ඉන්නද,, විළි ලැජ්ජයි කුජීතයි. නෝන්ඩිය මගේ පිටට එන්න ඉස්සර බයිසිකල් කට්ටකුත් හොයාගෙන එතනින් ශේප් වෙලා මහ පාරට බැස්ස. මගේ ඔලුවට ප්‍රශ්ණ දාහක් එනව. "අරූ, වෙන අව්රුදු උත්සවේක එකෙක්ද?". "එහෙනම් මොකේ හාල්පාරුවෙක්ද?". නැත්නම් "අපේම එකෙක් තවත් දුරට ගිහින් එන්න ඕනි කියල හිතුනද?"- ගියපාර දුර වැඩියි කියල මේ වතාවේ අඩුකලා කියල පොර දන්නේ නැතුවවත්ද???"
ඕනි මගුලක් කියල මමත් පෑගුව දුවගෙන යන පළවෙනිය ළගට. මම පොර ළගට කිට්ටු වෙනකොට මිනිහා අනිත් අව්රුදු උත්සවේට ලං වෙලා. මෙන්න එතනත් දෙනවා රම්පෙට පොරි දෙවනත් වෙන්න නිවේදනය. "හාපෝ මූ මේකේ එකෙක්නෙ. කමක් නෑ ඔන්න ඔහේ මමත් මූ පස්සෙන් ගිහින් ඉවර කලාම එනව" කියල මමත් දිගටම පෑගුවා.
එතන පොරවලුත් නූලක් හෙම ඇදගෙන ලැස්ති වෙලා ඉන්නව. පාර දෙපැත්තට වෙලා අප්පුඩි ගහන සෙට් එකකකුත් ඉන්නව. "හා,, තව පොඩ්ඩයි,, තව පොඩ්ඩයි" පොරවල් මුගේ මොරාල් එක නග්ගනවා. 
ලස්සන වැඩේ කියන්නෙ මූ එතනින් හැරුනෙත් නෑ. විළි ලැජ්ජයි කියන්නෙ මම ඇදුමක් ඇදගනද ඉන්නේ කියල මටත් සුවර් නෑ වගේ. එතන මැරතන් ඕගනයිසර්ගෙ මුණත් මට හිතාගන්න පුළුවන්.

හාපෝ,,, මට නම් තවත් ඉවසන්න බැරි හින්ද, "මල්ලි මොකද ඔයා අතනින් හැරුනේ නැත්තේ" කියල දුවන එකාගෙන්ම ඇහුව. 

"තමුසෙලාට පිස්සුද ඕයි. මම පොලිසියේ".

මේකා අවිස්සාවේල්ල පොලිසියේ අව්රුදු උත්සවේ එකෙක්. හැම තැනම උන් ගහල තියෙන්නෙ එකේ ඉදන් අංක පිළිවෙලට. අපේ උන් වෙන මොකවත් අදුරගන්න දාලත් නෑ. තුන් ගොල්ලොම  මික්ස් උනාම හොයන්න අංජනම් අරින්න වෙනව. අනිච්චා වත සංකාරාලු
එදා හවස ගෙදරින් මාරු උනාට පස්සේ වෙසක් එකටවත් ගමේ ගියේ නෑ.