Monday, December 31, 2012

කලර්ෆුල් අව්රුද්දක්,,,

එදා සරං ඇදගෙන අව්රුදු උත්සවේ හරි අප්සෙට්නෙ. කට්ටිය කිව්ව කිසිම වැඩක් නෑ කියල. මේක පොඩි මියුසික් දාල, නිකන් තියනවනෙ.  එහෙම කලර් ෆුල් විදියට තියෙන්න එපායැ.


වසර දෙක තුනක් පරණ වීඩියෝවක්. අපිට අමතක උනාට ඒ කාලෙත් රජරට ගංවතුර.
ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්... කොහොම නමුත් අපි හෙන ජොලියේ, ෆන් එකේ ඉන්න රටක්ලු. 68 වෙනියට ජොලි කරන රට කියල බ්ලොග් වලයි, තව තව මීඩියා වල තිබ්බ කස්ටිය දකින්න ඇති.
එහෙනං හැමෝටම ගංවතුර, සුනාමි, ටොනාඩෝ, ගිලා බැහීම්, අපල උපද්‍රව, නව ග්‍රහ දෝෂ නැති කලර්ෆුල් අව්රුද්දක් ලැබේවා !!!!!!!

Saturday, December 15, 2012

"දිස් ඉස් යුවර් ලීඩර් ඇන්ඩ් දිස් ඉස් අවර් ලීඩර්"

 ඒ දෙදහස් හතර වර්ෂයයි. එනම් රනිලුත් ප්‍රභාත් සාම සාකච්චා කල අවධියයි. එකල දකුණේ අපිට උතුරට යන්නටත් උතුරේ ඔවුන්ට දකුණට එන්නටත් යම් හැකියාවක් ලැබුණි. ඔය අවසරයෙන් අපිත් යාපනය සහ මඩකලපු විශ්ව විද්‍යාල වලට චාරිකාවක් සංවිධානය කර ගතිමු.
මා එතෙක් සිතාගෙන සිටියේ යාපනය පාලනය කලේ රජය බවයි. ඔව්, එය ඇත්ත. නමුත් යාපනය වි.වි පාලනය කලේ ප්‍රභාකරන් ගැන්සියයි. ප්‍රධාන ගේට්ටුවෙන් ඇතුලටවත්ම පිහිටියේ කොටින්ගේ නීති පද්ධතිය සදහන් පලකයක්. ශාලාවේ ඉහල සවිකර තිබ්බේ ප්‍රභාගේ ඡයාරුපයක්. එදාත් ප්‍රභාගේ රුව පාමුල බෝතල් එකිනෙක හිස් විය. නමුත් "උබලාට පඩි ගෙවන්නේ අරූද" යන්න අසන්නට තරම් ගටක්‌ එදා ඇති නොවීය. අස්ථානයේ ඇත්ත නොකිව යුතුය. එහෙත් ප්‍රභාගේත් රනිල්ගෙත් රුව ඇතුලත් ඔරලෝසුවක් දැක පදම් වූ අපේ එකෙක් ඇස් ලොකු කර බලා සිටින විට එහේ එකෙක් කීවේ. "දිස් ඉස් යුවර් ලීඩර් ඇන්ඩ් දිස් ඉස් අවර් ලීඩර්" ලෙසය.
යාපනයේ දමිළයන් උගත් කම අගය කරති. ගරු කරති. අපි වි. විද්‍යාලයෙන් යයි දැනගත් කල කොටි ප්‍රාදේශීය නායකයන් තම පුටුවෙන් නැගිට කතා කරන තරම් විය. මුර කපොළු වලින් සෝදිසි කිරීම් කලෙත් නැත.
කෙසේ වෙතත් අපි එදා ඇති පදම් කෑවෙමු. බිව්වෙමු. ආපහු බිව්වෙමු. නැවතත් එහි යන්නට සිත් විය. ආගන්තුක සත්කාරයට ස්තුති කරමින් අපි යාපනයෙන් සමුදී  මඩකලපුවටත් ගියෙමු.
මඩකළපුව බහුතරය මුස්ලිම්ය විය යුතුය. එනම් යාපනය කෙසේ වෙතත් මඩකපුව එදා ඉදන් අපේ විය යුතුයි  කියා සිතුවෙමු. එම සිතිවිල්ලත් අතහැරුනේ විශ්ව විද්‍යාල ගේට්ටුව ළගින් ඇතුළු වෙනවාත් සමගයි. එක අතකට යාපනය හොදය. දකුණු පැත්තේ ප්‍රභාගේ ජීවමාන ප්‍රමාණයේ පිළිරුවකි. විදුලියෙන් ආලෝකයද ලබා දී ඇත. එනම් වි. විද්‍යාලයට ඇතුළුවන දරුවන් දෙස ප්‍රභා බලාගෙන සිටියි. ඇත්තටම මට දුක සිතුනි. ප්‍රභාගේ පිළිරුවට නොව, ඔව්න්ගේ ලීඩර් කැම්පස් දෙස බලා සිටියත් අපේ ලීඩර් වි. විද්‍යාල දෙස නෙතු යොමන්නේ නැති බැවිනි. එක අතකට අපේ ලීඩර්ලාගේ පිළිම තියා පස් පාගන්න හෝ එන්නේවත් නැත්නම් ලොකු උදව්වකි. ආවොත් මොකක් හෝ විජ්ජුම්බරයකි.
එදා ගියායින් පසුව නැවත යාපනයේ මිතුරන් සොයා යන්නට නොහැකි විය. නමුත් එක්තරා සංගමයක් මගින් පවත්වන්නට යෙදුනු වැඩසටහනක් පසුගිය සතියේ යාපනය වි.විද්‍යාලයේ පැවැත්වෙන්නට නියමිතව තිබිණි. එම සංගමය "SLAAS" නොහොත් "Sri Lanka Association for the Advancement of Science"  ලෙස හදුන්වයි.
මෙය ගැනත් පොඩියට හෝ සදහන් කිරීම වටී යයි සිතේ. ලංකාවේ බොහෝ විද්‍යාර්ථයින් මෙම සංගමයේ සාමාජිකයන් වන අතර ඔවුන්ගේ සොයා ගැනීම්, නිපැයුම්, නව අදහස් මේ මගින් එළි දැක්වේ. විවිධ විෂයන් හතක් යටතේ වර්ගීකරණය කර ඇති අතර, අදාළ සුදුසු  කාණ්ඩයට තමුන්ගේ ලිපිය යොමු කල හැක. එය පිළිගත හැකිනම් ඒ පිළිබද අනෙක් ප්‍රාමානික පුද්ගලයන් දැනුවත් කිරීමටත් ඔව්න්ට ගැටළු විචාරීමටත් අවස්ථාවක් ලබා දී අදාල සොයා ගැනීම ලෝකයට හදුන්වාදෙයි . නමුත් බ්ලොග් අවකාශයේ හෝ වෙනයම් මාධ්‍යක මේ සදහා වැදගත් තැනක් දෙනවා කවරදාකවත්ම දැක නැත. මෙහාට ඔව්වා වැඩක් නැති උනත් යාපනයට නම් වැඩක් ඇති බව අපි හොදාකාරවම දැන සිටියෙමු. ශාලා පිරෙන්නට සෙනගත්, එමෙන්ම යොමුවන ගැටලු වලටත් මුහුණ දිය යුතුය. එනයින්ම ඒවා ඉදිරිපත් කරන්නන් වඩාත් සුදානම් වුවාට සැක නැත.

කෙසේ හෝ අවසාන සතියේ යාපනය වි.විද්‍යාලයේ අව්ලක් ඇති විය. මහ-විරු දිනයට එකෙක් කොඩියක් උස්සනට ගොස් ඇත. යාපනයේ සියල්ලම අවලංගුය. කෝකටත් තෛලය ලෙස  තවමත් කොළඹ වැජඹේ. අවසානයේ අතේ ඇගිලි ගන්නට අඩුවෙන් සාමාජිකයින් සිටි, ප්‍රශ්න කිසිත් නැති, නීරස  ෂෝට් ඊට්ස් වලින් වැඩ අහවර විය.
යාපනයට "SLAAS" අහිමි විය. කොල්ලන්ට දැනුම අහිමි විය. අපට හෙන ට්‍රිපක් අහිමි විය.

අහිමි වූ දේ ගැන පසු තැවිලි වී පලක් නැත. "අප්පමාදේන සම්පාදේථ" විය යුතුය. රේසින් කාර් නිකන් දුන්නත් පලක් වේද. පැට්රොල් ගණන් ගිය නිසා නැවත කාර් රේස් නොතියෙන්නට බැරි නැත. අද නම් කෙසේවත් මගහැරගත යුතු නැත. කොළඹ හතේ පොෂ් කෑලි බලාගෙන, බඩගින්නට ගෝල්ෆේස් හුළං බී, පරක්කුවී ගෙදර එන්නට, ප්‍රස්ථාවකි. ලැම්බෝගිනි රේස් අද ඇත.

  ජය වේවා,,,