ඉන්දියාවෙ ඝෘශිවරු,,,

දවසක් බුදු හාමුදුරුවොයි තවත් හාමුදුරුවරු ටිකකුයි දානෙකට වැඩල ආපහු පන්සලට වඩිනවලු. නමුත් අතරමග තියන ගඟකිනුත් එතෙර වෙන්න ඕනිලු. ගඟ ගාවට වඩිනකොට ඔරුව පදින තොටිය මිනිස්සු ටිකකුත් එක්කල අනිත් පැත්තට ගිගින් හින්ද කට්ටියම මෙගොඩට වෙලා බලන් ඉන්නවලු.
ඔන්න ඔහොම ඉන්නකොට, ඒ දවස්වල හිටියයි කියපු ඝෘශිවරයෙකුත් ඇවිත් ගඟෙන් එගොඩ වෙන්න. කෝ ඉතින් තොටිය අනිත් පැත්තෙනේ, තව කට්ටියකුත් ඉන්නවනෙ.
ඝෘශිතුමා  ම්ම්ම්ම්ම්,,, කියල, බුදු හාමුදුරුවෝ දිහාත් නිකන් නෝන්ඩියට බලල, ගත්තලු ලේන්සුව. ලේන්සුව අරගෙන ඒක ගඟේ වතුරෙ එලල, මේක උඩට නැගල අනිත් පැත්තට ගිහින්.
මේක බලන් හිටපු ආනන්ද හාමුදුරුවන්ට හොදටම තරහ ගිහින් බුදුහාමුදුරුවන්ට කියනවලු "ස්වාමීනි ඔබ වහන්සේට ඕයිටත් වඩා ආශ්චර්යමත් විදියට යන්න පුලුවන් නේද, මොකද එහෙම වඩින්නෙ නැත්තේ" කියල.  බුදුන් වහන්සේත් සද්ද නැතුව ඉදල තොටිය ආවහම අහල "මේකෙන් එතෙර වන්න ඔබ කීයක්‌ අය කරනවද කියල". තොටියත් ඉතින් කියල සුළු ගානක්.
අන්න එතකොට බුදුහාමුදුරුවෝ "ආනන්දය අර ඉස්සෙල්ල ගිය පුද්ගලයා තමන්ගේ මුළු ජීවිත කාලේම කැපකරලා දහසක් දුක විඳලා ලබාගෙන තියෙන්නෙ හරි පොඩි වටිනාකමක්. නියම වටිනාකමක් ගන්න නම්, වෙන දේවල් පස්සෙ යන්නෙ නැතුව අනිත්‍ය අවබෝධ කරගන්න ඕනි" කිව්වලු.

ඔය කතාව මතක් උනේ අද මහ වැස්සෙ කුඩයක් නැතුව bus හෝල්ට් එකේ ඉන්නකොට මගෙ ලේන්සුවත් වතුරට වැටිලා පාවෙලා ගියා. හහ් හහ් හා,,,,, ඕක මුලින් ලිව්‍ව නම් වැඩක් නැති වෙන හින්ද අන්තිමට කිව්‍වෙ.
බ්ලොග් පාඨකයන්ට තව තියනව කියන්න පොඩි රහසක්. මොකක්ද දන්නවද??? .....
"එදා විතරක් නෙමේ දැනුත් ඉන්දියාවෙ නම් ඉන්නව ඝෘශිවරු. නොයෙක් විශ්වකර්ම වැඩ කරනව". ඒ ගොල්ලන්ගෙ වැඩකිඩ ඔන්න පහල තියනව.

පහල එකෙත් තියනව තවත් හොද පැහැදිළි කිරීමක්.

මේවා ගැන ඒබ්‍රහම් කොවුර් මහත්මය ලියපු "දෙවියෝ සහ භූතයෝ" කියන පොතේ සවිස්තරව තියනව. ඒකෙ තියන හැමදේටම මමත් එකග නැති උනාට, කියවල බලන්න වටින පොතක්.




 (රේඩියෝ එක භාදාවක් නම් සමාවෙන්න..)